نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• مجید قربانی
• شکوه رشوند سمیاری

گروه زبان انگلیسی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

مطالعه حاضر بر آن است تا تعامل متغیرهای انگیزشی/نگرشی و رفتار انگیزشی زبان‌آموزان زبان دوم (L2) را از دریچه یک مدل اصلاح‌شده از خودراهنماهای زبان دوم بررسی کند. این مدل جدید، سیستم خودانگیزشی اولیه دورنی (2005، 2009) را در یک مدل پنج عاملی متشکل از خودهای ایده‌آل و باید-به-خود زبان دوم (یعنی خود/خود ایده‌آل زبان دوم، خود/دیگری ایده‌آل زبان دوم، خود/خود-به-خود-و-باید زبان دوم) و تجربه یادگیری زبان دوم، بازمفهوم‌سازی می‌کند. علاوه بر این، دو پیشایند مهم خودراهنماهای زبان دوم (یعنی ابزار-ارتقاء و ابزار-پیشگیری) نیز در مدل جدید گنجانده شدند. داده‌ها از 856 دانشجوی زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی (EFL) در شش دانشگاه ایرانی جمع‌آوری شد. برازش مدل جدید توسط مدل‌سازی معادلات ساختاری (SEM) پشتیبانی شد و نشان داده شد که همه مسیرها معنادار هستند. علاوه بر این، نتایج SEM نشان داد که خودِ ایده‌آل در زبان دوم قوی‌ترین عامل پیش‌بینی‌کننده رفتار انگیزشی (با توجه به اثرات کل آن) بود. تجربه یادگیری در زبان دوم و خودِ باید در زبان دوم به ترتیب دومین و سومین عامل پیش‌بینی‌کننده از نظر میزان تأثیرشان بودند. این مطالعه درک دقیق‌تری از سیستم خودِ انگیزشی زبان‌آموزان در یادگیری زبان خارجی یا دوم ارائه می‌دهد.

کلیدواژه‌ها

• مدل اصلاح‌شده‌ی خودراهنماهای زبان دوم
• تجربه‌ی یادگیری زبان دوم
• رفتار انگیزشی

موضوعات

• زبانشناسی کاربردی