نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
استادیار آموزش زبان انگلیسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
چکیده
مدل های مختلف ارزشیابی پویا توانمندی خود را برای ارتقاء توانش منظور شناختی تولیدی نشان داده اند، اما کمتر در زمینه درک منظور شناختی به کار رفته اند. بنابراین مطالعه حاضر تاثیر دو مدل ارزشیابی پویا بر دقت و سرعت درک منظورشناختی زبان انگلیسی در میان یک گروه 60 نفره زبان آموزان ایرانی که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به دو گروه ارزشیابی پویا و یک گروه گواه تقسیم شدند، را مطلاعه کرد. آزمون درک منظور شناسی شنیداری گارسیا (۲۰۰۴) به عنوان پیش آزمون و پس آزمون به‌کار‌رفت. در طول مطالعه 14 هفته ای، گروه ارزشیابی تعاملی، آموزش های مفصلی در مورد ۲۸مکالمه هدف را دریافت کرد و زبان آموزان با همدیگر و نیز با معلم تعامل مکالماتی داشتند. آموزش و کمک برای ارتقاء سطح توانایی زبان آموزان از سطح فعلی آن به سطح قابل دستیابی آن توسط معلم به عنوان فرد آگاه ارائه شد. در گروه ارزشیابی پویای دیگر، معلم بر اساس اصول ارائه شده توسط لنتولف و پوهنر (2011) تدریس کرد اما گروه گواه فقط اطلاعات منظورشناختی درباره مکالمات را از سوی معلم دریافت کرد و هیچ گونه تعامل و یا آموزشی وجود نداشت. تحلیل واریانس آنکوای یک طرفه نشان داد که گروه‌های ارزشیابی پویا عملکرد بهتری از گروه گواه داشتند وگروه ارزشیابی پویای آموزشی، عملکرد بهتری از گروه ارزشیابی تعاملی در دقت درک منظورشناختی داشت. طبق نتایج این مطالعه، معلمان می توانند از مدل های ارزشیابی پویای تعاملی و آموزشی برای ارتقاء دقت و سرعت درک منظورشناختی زبان آموزان خود استفاده نمایند.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)