نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• لیلی نورایی یگانه ¹
• مجید نعمتی ²

¹ گروه زبان و ادبیات خارجی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

² دانشکده زبان‌ها و ادبیات خارجی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده

خلاصه

ین مطالعه شبه‌تجربی، اثربخشی ادغام یادگیری معکوس (FL) با راهبردهای یادگیری خودتنظیم (SRL) را برای افزایش مهارت‌های نوشتار استدلالی (AW) دانشجویان پزشکی بررسی کرد. شرکت‌کنندگان شامل ۲۴۰ دانشجوی سال آخر پزشکی با مهارت متوسط ​​انگلیسی از یک دانشگاه ایرانی بودند که به یک گروه آزمایشی (FL با SRL، n = ۱۲۰) و یک گروه کنترل (FL بدون SRL، n = ۱۲۰) تقسیم شدند. در طول یک ترم، با استفاده از مدل SRL زیمرمن، مداخله با هدف توسعه مهارت‌های AW دانشجویان از طریق یک رویکرد FL ساختاریافته انجام شد. نتایج، بهبودهای قابل‌توجهی را در مهارت‌های AW برای هر دو گروه نشان داد (p < ۰.۰۰۱)، اما گروه آزمایشی پیشرفت‌های بیشتری را نشان داد (t = ۶.۲۲، p < ۰.۰۰۱). این مطالعه همچنین تأثیرات بر عناصر ادعا و توصیف‌کننده را، طبق مدل تولمین، بررسی کرد و بهبودهای متفاوتی را نشان داد، به طوری که توصیف‌کننده‌ها پیشرفت‌های بیشتری را نشان دادند (p < ۰.۰۰۱). مداخله‌ی خودآموزی خودآموزی (SRL) به طور قابل توجهی مهارت‌های خودآموزی خودگزارش‌شده‌ی دانشجویان را، به ویژه در انگیزش، برنامه‌ریزی، ارزیابی یادگیری و خودراهبری، افزایش داد (p < 0.001). به طور کلی، یافته‌ها بینش‌هایی را در مورد بهینه‌سازی FL با SRL برای توسعه‌ی AW در آموزش پزشکی ارائه می‌دهند.

کلمات کلیدی: یادگیری معکوس، یادگیری خودتنظیمی، استدلالی نویسی، دانشجویان پزشکی، انگلیسی برای موارد خاص

کلیدواژه‌ها

• یادگیری معکوس
• یادگیری خودتنظیمی
• نوشتن استدلالی
• دانشجویان پزشکی
• انگلیسی برای مقاصد خاص

موضوعات

• زبانشناسی کاربردی