نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• رسول محمد حسین پور ¹
• رضا باقری نویسی ²
• عبدالرضا لونی ³

¹ دانشگاه قم

² دانشیار گروه زبان و ادبیات انگلیسی/دانشکده ادبیات و علوم انسانی/ دانشگاه قم/قم/ایران

³ دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

این سؤال که آیا، و تا چه حد، آزمون های مختلف دانش منظور شناسی منعکس کننده قابلیت های زبان آموزان در کاربرد صحیح آنها در استفاده از زبان است، مورد توجه بسیار قرار گرفته است. این تحقیق با استفاده از طبقه بندی نشانگرهای ادب ورزی معروف هاوس و کسپر (1981)، تولید زبان آموزان از نشانگرهای ادب ورزی را در چهار آزمون مختلف منظور شناسی مقایسه کرده است: آزمون تکمیل کلام کتبی، آزمون تکمیل کلام شفاهی، بازی نقش، و روش طبیعی. علاوه بر این، درخواست های 27 یادگیرنده در شرایط طبیعی و با استفاده ازآزمون تکمیل کلام کتبی، آزمون تکمیل کلام شفاهی, بازی نقش با ویژگی های مشابه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که hesitators از شیوع بالایی در روش‌ طبیعی برخوردار بودند و consultative devices و scope-stators در آزمون تکمیل کلام کتبی، آزمون تکمیل کلام شفاهی و نقش‌بازی محبوب‌تر بودند. صرف‌نظر از برخی شباهت‌های جزئی، تفاوت‌های قابل‌توجهی بین سه تکنیک جمع‌آوری داده مرسوم و روش طبیعی این تحقیق نشان می‌دهد که روش‌ طبیعی ممکن است لزوماً معیار منظور شناسی ایده‌آل برای نشان دادن واقعی همه نشانگرهای ادب نباشد. آزمون تکمیل کلام کتبی، آزمون تکمیل کلام شفاهی و نقش‌بازی می‌توانند برای استفاده از دانش صریح/اعلامی یادگیرندگان مناسب‌تر باشند، اگرچه روش طبیعی ممکن است برای سنجش دانش خودکار فراگیران سودمندتر باشد.

کلیدواژه‌ها

• روش‌ طبیعی
• نشانگرهای ادب ورزی
• آزمون تکمیل کلام کتبی
• آزمون تکمیل کلام شفاهی
• بازی نقش

موضوعات

• منظورشناسی بین‌زبانی